Terhills (vroeger Connectera) doet ons herinneren aan het oude mijnverleden van Limburg. Tegenwoordig kan je in het park vooral genieten van de natuur. Er zijn verschillende wandelroutes die je o.a. op de oude “terrils” brengt. Wij probeerden de paarse wandelroute in Terhills. Deze route brengt je via bossen en meren op drie terrils die je belonen met mooie uitzichten. Kom meer te weten in dit artikel!
De paarse wandelroute in Terhills
Tijdens het schrijven van dit artikel was de paarse route gloednieuw. Toen we er waren, was men bezig nieuwe wandelpaden aan te leggen, en de paarse route was als eerste af. Het zou wel maar een tijdelijke wandeling zijn, maar ik vermoed dat de uiteindelijke wandeling in de toekomst er niet veel anders zal uitzien. Het mijnverleden is trouwens direct aanwezig als je het park binnen komt. Er staan twee gigantische mijnliften klaar om je te verwelkomen.
Wat is een terril trouwens? Een terril is een heuvel met steenafval dat overgebleven is van ondergrondse mijnbouw.
De paarse route is 13 km lang en als ik Strava mag geloven moeten er 275 hoogtemeters overwonnen worden. Een deel van deze hoogtemeters zijn trouwens heel steil. Tot meer dan 20% stijgingsgraad! Gelukkig staat alles heel netjes aangeduid. Dus je mag de energie van je hersenen pompen naar je benen.
Eerst ga je naar de top van de eerste terril. Deze beklimming valt al bij al nog mee. Eens je boven bent krijg je een uitzicht over de tweelingterrils en een meer. Dat was dus een ideale plaats om mijn drone uit te laten! Bekijk het YouTube filmpje voor de bewegende delen!
Langs het meer ga je dan na een extra omweg naar de tweelingterrils. Vooral de beklimming van de eerste terril is een zware. Om naar de tweede te gaan daal je niet helemaal meer af tot beneden dus die valt dan wel weer mee. Na de laatste afdaling ga je via hetzelfde meer terug naar de ingang van het park.
Wat vond ik van deze wandeling?
De paarse wandelroute in Terhills bracht me op plaatsen die heel hard leken op plaatsen in het Bos van Wallers. Het verschil was vooral dat er veel meer water is in Terhills. Dat geeft het toch dat ietsje meer. Een nadeel aan Terhills is wel dat het zeer bekend is en daardoor veel volk lokt. Het Bos van Wallers is geen drukbezochte wandelplaats. Doordat de Kempen zandgrond heeft stonden in Terhills ook meer dennenbossen. In Wallers staat voornamelijk loofbos.
Het mooiste uitzicht krijg je duidelijk op de eerste terril. Die plaats zal nog lang gegrift staan in mijn geheugen. De mooie beelden die ik kon maken met mijn drone maakten het een perfecte plaats voor mij. De foto’s van de plaats waar we stonden zijn ook mooi (zie foto hieronder). Je kan dus wel denken hoe het is om er te staan!
Na de eerste terril was het wel even wachten tot we op de tweede stonden. Het leek alsof we werden rondgeleid om zeker die 13 km te halen. Gelukkig is het een mooie streek die nog meer moois te bieden heeft dan enkel de terrils. De beklimming van de tweede terril was in elk geval afzien. Rustig aan doen is daar de boodschap!
Terugkeren langs hetzelfde pad als waar we van kwamen was wel een beetje jammer. Dat is dan ook het enige minpunt van deze wandeling. Later zal waarschijnlijk dit stuk vervangen worden door iets anders.
Conclusie
Een bezoek aan Terhills is zeker aan te raden. De paarse route in Terhills is één van de opties die je kan overwegen. Wil je meer of minder wandelen? Er is keuze genoeg voor ieder niveau van wandelaar! Ik denk niet dat je echt verkeerd kan kiezen. Het is een unieke locatie met een unieke geschiedenis.
Eén reactie